Holandia jest jednym z niewielu państw na świecie, które w XX wieku powiększyło swoje terytorium poprzez odebranie ziemi morzu. Właśnie na terenie najmłodszej z 12 holenderskich prowincji Flevoland (nid.Provicie Flevolad) - utworzonej 1 stycznia 1986 roku (powierzchnia 2 412 km2 w tym lądu 1 419 km2) znajdują się tereny wydarte morzu.
Historia ich powstania jest bardzo ciekawa, a w Polsce mało znana. Pomysł wybudowania tamy pochodzi z 1667 roku jednak dopiero w XX wieku dostępna była technologia umożliwiająca jego realizację. Tamę zaprojektował Cornelis Lely (1854-1929), holenderski polityk i inżynier. W pierwszym etapie prac stworzono w latach 1920-1924 próbną, 2,5 kilometrową tamę o nazwie Amsteldiepdijk, która łączyła wyspę Wieringen z Holandią Północną. Prace nad Afsluitdijk rozpoczęły się w styczniu 1927 i trwały do maja 1932. Tama, była budowana z piasku i gliny morenowej, wydobywanej z dna Zuiderzee. Oprócz samej tamy stworzono dwie sztuczne wyspy: Kornwerderzand i Breezand. Podstawa tamy została wzmocniona gigantycznymi blokami bazaltowymi, transportowanymi drogą morską ze Szwecji oraz matami z drewna wierzbowego. Na obu końcach tamy zbudowano dwa kompleksy śluz wodnych. W Den Oever jest 15 śluz, a na Kornwerderzand jest 10 śluz. Pozwalają one na odprowadzanie wody z IJsselmeer, gdy poziom zbiornika się podnosi. Dzieje się tak wskutek napływania wody z rzek, gł. z IJssel oraz nadmiaru wody z polderów.
Szacuje się, że do budowy tamy zużyto 23 miliony m3 piasku i 13, 5 miliona m3 gliny, a zatrudnienie znalazło od 4000-5000 robotników, co w czasach Wielkiego Kryzysu zmniejszyło bezrobocie w tamtym regionie.
Tama oddziela słodkowodny zbiornik IJsselmeer od Morza Północnego i rozciąga się od miasta Den Oever w prowincji Holandia Północna do miejscowości Zurich we Fryzji. Ma 32 kilometry długości, 90 metrów szerokości i 7,25 metra wysokości. Na tamie przebiega holenderska autostrada A7/E22 Amsterdam - Groningen. Ponadto w 1976 ukończono budowę drugiej tamy o nazwie Houtribdijk (ob. Markerwaarddijk), która połączyła miasto Enkhuizen w Holandii Północnej z Lelystad w prowincji Flevoland. Dzięki budowie tej tamy powstało jezioro Markermeer, które stanowi dawną południową część zbiornika IJsselmeer.
Po wybudowaniu tamy przystąpiono do osuszania terenu – w latach 1942 – 1968 powstały 3 poldery
Historia ich powstania jest bardzo ciekawa, a w Polsce mało znana. Pomysł wybudowania tamy pochodzi z 1667 roku jednak dopiero w XX wieku dostępna była technologia umożliwiająca jego realizację. Tamę zaprojektował Cornelis Lely (1854-1929), holenderski polityk i inżynier. W pierwszym etapie prac stworzono w latach 1920-1924 próbną, 2,5 kilometrową tamę o nazwie Amsteldiepdijk, która łączyła wyspę Wieringen z Holandią Północną. Prace nad Afsluitdijk rozpoczęły się w styczniu 1927 i trwały do maja 1932. Tama, była budowana z piasku i gliny morenowej, wydobywanej z dna Zuiderzee. Oprócz samej tamy stworzono dwie sztuczne wyspy: Kornwerderzand i Breezand. Podstawa tamy została wzmocniona gigantycznymi blokami bazaltowymi, transportowanymi drogą morską ze Szwecji oraz matami z drewna wierzbowego. Na obu końcach tamy zbudowano dwa kompleksy śluz wodnych. W Den Oever jest 15 śluz, a na Kornwerderzand jest 10 śluz. Pozwalają one na odprowadzanie wody z IJsselmeer, gdy poziom zbiornika się podnosi. Dzieje się tak wskutek napływania wody z rzek, gł. z IJssel oraz nadmiaru wody z polderów.
Szacuje się, że do budowy tamy zużyto 23 miliony m3 piasku i 13, 5 miliona m3 gliny, a zatrudnienie znalazło od 4000-5000 robotników, co w czasach Wielkiego Kryzysu zmniejszyło bezrobocie w tamtym regionie.
Tama oddziela słodkowodny zbiornik IJsselmeer od Morza Północnego i rozciąga się od miasta Den Oever w prowincji Holandia Północna do miejscowości Zurich we Fryzji. Ma 32 kilometry długości, 90 metrów szerokości i 7,25 metra wysokości. Na tamie przebiega holenderska autostrada A7/E22 Amsterdam - Groningen. Ponadto w 1976 ukończono budowę drugiej tamy o nazwie Houtribdijk (ob. Markerwaarddijk), która połączyła miasto Enkhuizen w Holandii Północnej z Lelystad w prowincji Flevoland. Dzięki budowie tej tamy powstało jezioro Markermeer, które stanowi dawną południową część zbiornika IJsselmeer.
Po wybudowaniu tamy przystąpiono do osuszania terenu – w latach 1942 – 1968 powstały 3 poldery
- Noordoostpolder (1942) - pow. 48 tys. ha
- Oostelijk Flevoland (1957) - pow. 54 tys. ha
- Zuidelijk Flevoland (1968) - pow. 44 tys. ha
